Dit is het verhaal over hoe ik tot mijn methode 'Freedom of Food' ben gekomen

Ben je benieuwd naar hoe de coaching eruit ziet en wat het kost? Klik dan hier.

Wil je mijn gratis e-book? Klik hier.

Aan het eind van mijn burn out was ik 9 kilo aangekomen, dat moest er weer af. Nu heb je heel veel verschillende manieren om af te vallen. Ik had al snel besloten dat ik mezelf niks meer wilde ontzeggen zoals bij paleo. Ik heb drie jaar volgens de paleo-leefstijl gegeten, maar in mijn burn out lukte dat niet meer. En hoewel mijn darmen er blij van werden, miste ik ook heel veel dingen (waarvan pizza de belangrijkste).

Ik heb toen kritisch naar mijn voedingspatroon gekeken en geconcludeerd dat ik te grote porties avondeten at. Dit was een overblijfsel van mijn paleo manier van eten. Doordat je bij die manier veel groente eet, worden je porties groter. Als je dan weer alles gaat eten, moet je ook je porties weer kleiner maken, maar dat had ik niet zo in de gaten. ik ben dus mijn porties gaan verkleinen. Ik concludeerde ook dat ik snoepte en snackte gewoon omdat het er was, niet eens zozeer omdat ik er trek in had. Als mijn jongens chips namen, nam ik ook. Dus ik ben veel meer gaan nadenken: heb ik er trek in en hoeveel neem ik dan?

Gaandeweg kwam ik er ook achter dat ik een mindset had van dat ik iets lekkers verdiende. Rotdag gehad? Nu verdien je het wel om iets lekkers te nemen. Moeilijk gesprek, pijn aan je darmen, veel aan de hand? Je hebt het verdiend. Of juist: goed gesprek gehad, flinke wandeling gemaakt, mijn grenzen weten te bewaken? Neem wat lekkers, je hebt het verdiend.

Dat zette me aan het denken en dat heeft ertoe geleid dat ik tot de conclusie ben gekomen dat afvallen (en overgewicht) veel meer te maken heeft met overtuigingen die je hebt over eten (en over jezelf). 

Dat betekent dat mindset in de coaching een belangrijk onderdeel zal zijn. Ik denk dat je veel winst kunt behalen als je eten weer ziet voor wat het is: brandstof. Het is ook winst als we de labels weghalen, die we in de loop der jaren geplakt hebben op eten. Eten is troost. Eten is beloning. Eten is een manier van omgaan met problemen. Eten is gezelligheid. Eten moet gezond zijn. Eten dat ongezond is, is slecht, daarbij ben jij dan fout.

Waar halen we deze labels vandaan? Een deel doen we al op in onze jeugd. Dat kan zijn de manier waarop er thuis met eten om werd gegaan, maar dat kan ook zijn wat we er zelf van gemaakt hebben.  Een ander deel doen we op via de media. Vroeger via tijdschriften en kranten, tegenwoordig veel via social media. Daar zien we wat het perfecte figuur is, wat het perfecte eten is, wat ongezond is, hoe simpel het is om gezond te leven (wat een faal je dus bent, als dat jou niet lukt), dat je vooral "slecht voedingsmiddel blabla" niet meer moet eten, maar vooral "gezond voedingsmiddel blabla" moet eten. Je moet duurzaam zijn, aan de dieren denken, het klimaat in de gaten houden.

Zodra je je bewust bent van dit soort labels, kun je ze gaan veranderen. Het is hierbij niet nodig om diep in te gaan op eventuele trauma's. Het is voldoende om je te realiseren dat je op die manier naar eten kijkt en ervoor te kiezen om het anders te gaan doen.

Van mij krijg je dus geen weekmenu's. ik ga je niet vertellen wat je niet mag eten of wat je moet eten. Je krijgt ook geen cheatdays. Ik beloof je ook niet dat je zoveel kilo per week af kunt vallen. Of dat het er voor altijd af blijft, want dat is gewoon niet reeël. 

Wat je wel krijgt is een gezonde relatie met eten. Wellicht krijg je zelfs een betere relatie met jezelf. Je gaat leren om liever voor jezelf te zijn en minder oordelen te hebben over de dingen die je doet. En die relatie duurt de rest van je leven.