Nadenker

Zou je dat ook tegen een vriendin zeggen?

Iedereen heeft wel van die stemmetjes in zijn of haar hoofd. Van die stemmetjes voor wie het nooit goed genoeg is. Die zeggen dat het altijd beter, minder of juist meer had moeten zijn. Onze innerlijke criticus. Maar de dingen die je op die manier tegen jezelf zegt, helpen die je om je doel te halen?

Laten we eens kijken naar het doel van deze criticus. Doordat hij/zij altijd kritisch is, blijf je jezelf uitdagen. Je gaat op zoek naar een beter resultaat. Of je blijft oefenen om je vaardigheden op een bepaald vlak te verbeteren. Dat is goed. 

In de tijd van de jagers-verzamelaars was het belangrijk dat je in de groep kon functioneren en d

at je er niet uit gegooid werd. Als je je afwijkend gedroeg en je werd uit de groep gegooid, dan betekende dat eigenlijk een zekere dood. In je eentje kon je het gewoon niet redden. En dus is je brein allemaal trucjes gaan uithalen, om

te voorkomen dat dit zou gebeuren. Een daarvan is dat je overgevoelig bent voor kritiek (want je brein denkt dat je dan al met een been buiten staat). Het andere is, dat je je dus steeds moet verbeteren. Als je je verbeterd, wordt je niet uit de groep gegooid.

Die stemmetje kunnen behoorlijk 'out of control' worden en hoe ga je daar dan mee om?

Als ik weer overkritisch ben op wat ik doe of maak, dan helpt het me om me af te vragen of ik dit soort dingen ook tegen een vriendin zou zeggen. Het antwoord laat zich raden: nee natuurlijk! Als ik het niet tegen een vriendin zeg, dan moet ik het ook niet tegen mezelf zeggen. 

Klinkt simpel, is niet altijd zo simpel om te doen. Maar als je je bewust bent dat je een keuze hebt om dingen anders te zien, dan is dat een start. De start van het ombuigen van te kritische stemmetjes die niet helpend zijn.

Wees lief voor jezelf. Net zo lief als voor je viendinnen.